Αρθρογραφία

Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς ελευθερία

Αναλογίζομαι πόσο διαφέρει μία στενή σχέση από οποιαδήποτε άλλη σχέση. Πόσο περισσότερο μας δυσκολεύει να βρούμε τη θέση μας μέσα στη σχέση όσο πιο στενή είναι αυτή η σχέση.

Η στενή σχέση είναι εξ ορισμού ευάλωτη. Σημαίνει ότι βγάζω την πανοπλία μου και μένω εκτεθειμένος ενώπιον του άλλου.

Είναι τρομερό ρίσκο αυτό.

Αλλά είναι και μαγεία.

Μία ισορροπημένη στενή σχέση συμπυκνώνει το νόημα της ζωής κι αυτό είναι κάτι υπέροχο.

Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη το μοίρασμα και τη συντροφικότητα, γι’ αυτό κι επιδιώκουμε την επαφή και τη συνάντηση με άλλους ανθρώπους.

Τόσο για να δώσουμε όσο και για να πάρουμε.

Για να μοιραστούμε.

Μόνο σε μια στενή σχέση μπορώ να δώσω όλα όσα έχω να δώσω.

Και κάθε συνάντηση με άλλον άνθρωπο με τρέφει και με διδάσκει.

Όσο πιο οικεία νιώθουμε με κάποιον τόσο πιο πολύ φοβόμαστε μην τον χάσουμε. Και συχνά τείνουμε να κάνουμε επιλογές που επιβεβαιώνουν το φόβο μας αυτό και καταλήγουν να λειτουργούν ως αυτο-εκπληρούμενη προφητεία. Μπορεί να τον καταπιέσουμε, να τον κουράσουμε ή να τον διώξουμε με τη συμπεριφορά μας κι αντίστοιχα εκείνος εμάς.

Μία στενή σχέση, όμως, μπορεί να ευδοκιμήσει και να ανθίσει μόνο αν την ποτίζουμε με ελευθερία.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;

Ότι και οι δύο φροντίζουμε τον εαυτό μας, διατηρούμε τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα, εξακολουθούμε να χαιρόμαστε τους φίλους μας και τη συντροφιά του εαυτού μας, ενώ, παράλληλα, φροντίζουμε κι ο ένας τον άλλο κι επιλέγουμε να μοιραζόμαστε κομμάτι της ζωής μας και να πορευόμαστε πλάι πλάι στο δρόμο μας, καθώς μας ενδιαφέρει να πάμε προς την ίδια κατεύθυνση.

Αυτή είναι μία επιλογή που καλούμαστε να ανανεώνουμε συχνά.

Δεν την κάνουμε μία φορά και ισχύει για την υπόλοιπη ζωή μας.

Γιατί οι άνθρωποι αλλάζουμε.

Οι ανάγκες μας αλλάζουν, οι επιθυμίες μας αλλάζουν, οι προτεραιότητές μας αλλάζουν, ο δρόμος μας μπορεί να αλλάξει.

Και αντίστοιχα αλλάζουν και του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας.

Αλλάζουμε και μέσω της επαφής μας με τον άλλον άνθρωπο κι αυτό είναι πολύ όμορφο, γιατί είναι εξέλιξη.

Πορευόμαστε, λοιπόν, μαζί όσο είμαστε στον ίδιο δρόμο και όσο θέλουμε να έχουμε συνοδοιπόρο ο ένας τον άλλο.

Μία στενή σχέση χτίζεται πάνω στην αποδοχή που στην ουσία της σημαίνει ελευθερία.

Με τα λόγια του αγαπημένου μου Carl Rogers: «Όταν διακρίνω την πλήρη αποδοχή σου, τότε και μόνο τότε μπορώ να σου δείξω την πιο τρυφερή, την πιο δημιουργική, την πιο ευάλωτη πλευρά μου.».

Να σου δώσω το χώρο να είσαι αυτός που είσαι.

Να μου δώσεις το χώρο να είμαι αυτή που είμαι.

Όχι μόνο να δεχόμαστε, αλλά και να τιμάμε τις διαφορές μας.

Γιατί ναι μεν οι ομοιότητες μας φέρνουν κοντά, όμως, οι διαφορές μας επιτρέπουν να επωφελούμαστε από τη σχέση μας.

Η σχέση δεν είναι φυλακή, γιατί η σχέση είναι επιλογή του πού θέλουμε να είμαστε.

Να έχουμε και οι δύο την πόρτα ανοιχτή.

Κι αυτός που θέλει να μείνει θα μείνει κι αυτός που θέλει να φύγει θα φύγει.

Αν μείνεις, είμαι σίγουρη ότι θέλεις να είσαι εδώ.

Αν μείνω, είσαι σίγουρος ότι θέλω να είμαι εδώ.

Κι αυτό είναι υπέροχο.

Αν δεν αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλο όπως είμαστε,

Αν δε βλέπουμε το πώς αλλάζει ο καθένας μας,

Αν δε φροντίζουμε ο ένας τον άλλο με σεβασμό,

Αν δεν αγαπάμε ο ένας τον άλλο και όσα μοιραζόμαστε ως συνοδοιπόροι,

Τότε κάτι κάνουμε λάθος.

Είναι στο χέρι μας να επανορθώσουμε και να το βρούμε μαζί.

Και μας στηρίζω με όλη μου την καρδιά.

Αν, όμως, με πιέσεις να διαλέξω ανάμεσα σ’ εσένα κι εμένα, διαλέγω εμένα.

Κάνω, λοιπόν, μία συμφωνία με τον εαυτό μου ότι στο εξής θα προσπαθώ ενεργητικά να δίνω ολόψυχα την ελευθερία στον άνθρωπο που επιλέγω ως συνοδοιπόρο μου να είναι αυτός που είναι και, μάλιστα, να τον βοηθάω να είναι αυτός που είναι.

Επιλέγω να γίνω ένας τέτοιος φωτεινός άνθρωπος.

Εσύ, φίλε μου;

Τι επιλέγεις;