Αρθρογραφία

Ένα γράμμα στον εαυτό σου

Όλοι μας έχουμε ένα παιδί κι έναν ενήλικα μέσα μας. Το μικρό παιδί που ήμασταν κάποτε και τον ενήλικα που πλάθουμε ένα βήμα τη φορά με τις επιλογές, τα όνειρα, τους στόχους, τις προσδοκίες, τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τους φόβους, τα όρια, τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας.

Αρκετές φορές οι δύο αυτές εκδοχές του εαυτού μας δεν είναι συμφιλιωμένες και η εσωτερική αυτή σύγκρουση επιδρά και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις – φιλικές, συντροφικές, οικογενειακές - ακόμη και στον επαγγελματικό μας ρόλο.

Συχνά ο ενήλικας που είμαστε παραμελεί το μικρό παιδί που ήμασταν κι εκείνο, με τη σειρά του, αρχίζει να απαιτεί όλο και περισσότερο την προσοχή και τη φροντίδα του, επεμβαίνοντας κυρίως στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Ας μη βιαζόμαστε, όμως, να επικρίνουμε αυτήν την απαιτητική στάση. Ας τη δούμε μέσα από τα μάτια της συμπόνιας. Ο Χαλίλ Γκιμπράν είπε ότι η υπερβολή είναι μια αλήθεια που έχει χάσει την ψυχραιμία της. Και, πράγματι, το νόημα αυτής της φράσης αντανακλάται στη δυναμική της σχέσης του παραμελημένου μικρού παιδιού και του ενήλικα.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται αρχικά να ανοίξεις έναν δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ σας.

Σου ακούγεται παράξενο ή είσαι επιφυλακτικός; Είναι εντάξει να μη σου «κάνει νόημα» εξαρχής και να σε ξενίζει η ιδέα. Δώσε μία ευκαιρία, όμως, και θα βρεις νόημα στη διαδικασία αυτή.

Αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις;

Μπορείς να δοκιμάσεις να γράψεις ένα γράμμα προς το παιδί μέσα σου.

Με ειλικρίνεια, θάρρος και ευαλωτότητα.

Μην το φοβάσαι. Είναι για καλό.

Πάρε το χρόνο σου και σκέψου τι θέλεις να του γράψεις.

Να το προσεγγίσεις με τρυφερότητα.

Να του εκφράσεις όλα όσα εκτιμάς σε αυτό.

Να του ζητήσεις συγγνώμη για όλες τις φορές που το παραγκώνισες, που το υποτίμησες, που δεν άκουσες τη φωνή του, που δεν έβαλες όρια σε άλλους, που είπες «ναι», ενώ ήθελες να πεις «όχι», κι έτσι δεν το προστάτευσες και που είπες «όχι», ενώ λαχταρούσες να πεις «ναι», κι έτσι δε διεκδίκησες εκ μέρους του.

Να του πεις ότι το αγαπάς κι ότι από εδώ και πέρα θα το φροντίσεις καλύτερα.

Καταλαβαίνεις τώρα καλύτερα τι σου ζητάω;

Να σε προσεγγίσεις με τρυφερότητα.

Να σου εκφράσεις όλα όσα εκτιμάς σε εσένα.

Να σου ζητήσεις συγγνώμη για όλες τις φορές που σε παραγκώνισες, που σε υποτίμησες, που δεν άκουσες την ίδια σου τη φωνή, που δεν έβαλες όρια σε άλλους, που είπες «ναι», ενώ ήθελες να πεις «όχι», κι έτσι δε σε προστάτευσες και που είπες «όχι», ενώ λαχταρούσες να πεις «ναι», κι έτσι δε διεκδίκησες για ‘σενα.

Να σου πεις ότι σε αγαπάς κι ότι από εδώ και πέρα θα σε φροντίσεις καλύτερα.

Είσαι ξεχωριστός και πολύτιμος, φίλε μου.

Τίμησέ το αυτό.

Kάνε στον εαυτό σου ένα ξεχωριστό δώρο.

Την αποδοχή, την αγάπη και τη φροντίδα σου.

Ξεκίνα με ένα γράμμα.