Αρθρογραφία

Πώς μπορείς να ενισχύσεις την ψυχολογική σου ανθεκτικότητα;

Σίγουρα θα έχεις αναρωτηθεί πώς ένα παιδί ή ένας ενήλικας που γνωρίζεις καταφέρνει να λειτουργεί τόσο καλά, ενώ έχει περάσει ή περνάει μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

Όλοι μας αναπόφευκτα βιώνουμε ψυχοπιεστικές καταστάσεις καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας. Αναταράσσουν τη ροή της ζωής μας και μας φέρνουν αντιμέτωπους με δύσκολες επιλογές. Μπορεί να νιώθουμε άγχος, φόβο, θυμό, ενοχή, ντροπή, σύγχυση, αβεβαιότητα, απελπισία, ματαίωση, εξάντληση, να έχουμε υπερδιέγερση, ταχυκαρδία, δυσκολίες στον ύπνο και στην όρεξή μας και με τους άλλους ανθρώπους να είμαστε επιθετικοί. Ως προς τον εαυτό μας μπορεί να είμαστε επικριτικοί και να μην πιστεύουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε. Μπορεί να πυροδοτηθούν ανεπίλυτα ζητήματα σχετικά με προηγούμενη εμπειρία ψυχολογικού τραύματος ή και υπαρξιακά ζητήματα, όπως το νόημα της ζωής, ο θάνατος κι η ελευθερία.

Εν μέσω μίας δυσκολίας είμαστε ευάλωτοι.

Κι αυτή είναι ομολογουμένως μία θέση, στην οποία νιώθουμε δυσφορία.

Όμως, εξακολουθούμε να έχουμε την ελευθερία της επιλογής ως προς το πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτήν τη δυσκολία. Και αυτή μας η επιλογή αντανακλά το βαθμό στον οποίο έχουμε μέχρι τώρα αναπτύξει την ψυχολογική μας ανθεκτικότητα.

Ενώπιον μίας ψυχοπιεστικής κατάστασης καταφέρνουμε να προσαρμοστούμε με ευέλικτο και θετικό τρόπο. Αυτό δε σημαίνει ότι αγνοούμε, αρνούμαστε ή αποφεύγουμε τα συναισθήματά μας για αυτό που μας συμβαίνει ούτε ότι υποτιμούμε την εμπειρία μας. Σημαίνει ότι ελέγχουμε εμείς οι ίδιοι το προσωπικό νόημα με το οποίο θα χρωματίσουμε την κατάσταση, με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας, με θετική εικόνα για τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους και με ελπίδα για το μέλλον. Έτσι, νιώθουμε λιγότερο ευάλωτοι και είμαστε πλέον σε θέση να διαχειριστούμε πιο αποτελεσματικά τη δυσφορία που νιώθουμε.

Τώρα αναρωτιέσαι πώς μπορείς να ενισχύσεις την ψυχολογική σου ανθεκτικότητα;

Να βλέπεις την ευκαιρία για εξέλιξη στη δυσκολία – κάτι μπορείς να διδαχθείς.

Να γελάς και να χρησιμοποιείς χιούμορ.

Να αποφεύγεις να αναλώνεσαι σε αγχογόνες σκέψεις.

Να μάθεις να παρακολουθείς και να διακρίνεις τα συναισθήματα τόσο τα δικά σου όσο και των άλλων (η λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη).

Να μάθεις να ελέγχεις το είδος, την ένταση και τον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων σου τη στιγμή που τα νιώθεις (η λεγόμενη συναισθηματική αυτορρύθμιση).

Να μάθεις να επικοινωνείς πιο αποτελεσματικά.

Να μάθεις να διεκδικείς με πιο σωστό τρόπο.

Να εκτιμάς όσα έχεις και να εστιάζεις σε αυτά, όχι σε αυτά που σου λείπουν.

Να εκφράζεις την ευγνωμοσύνη σου.

Να κάνεις τυχαίες πράξεις ευγένειας.

Να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου.

Να δίνεις νόημα στην καθημερινότητά σου και να την εμπλουτίζεις με συνήθειες που μπορούν να φωτίσουν τη μέρα σου.

Να σκέφτεσαι και να μοιράζεσαι τις πιο ευτυχισμένες καταστάσεις της ζωής σου.

Να δοκιμάζεις πού και πού να εστιάζεις στις σωματικές σου αισθήσεις και στα συναισθήματά σου στο εδώ-και-τώρα με μία στάση αποδοχής, όχι αλλαγής.

Να εξασκείς τεχνικές σωματικής χαλάρωσης.

Να κρατάς τους ανθρώπους σου κοντά σου – όπως συνηθίζω να λέω, οι άνθρωποί μας είναι η δύναμή μας.

Να είσαι λιγότερο επικριτικός προς τον εαυτό σου και να μάθεις να σε αντιμετωπίζεις με περισσότερη συμπόνοια, κατανόηση, αποδοχή και φροντίδα.

Είναι εντάξει να λυγίσεις αρχικά ενώπιον μίας δυσκολίας.

Στη συνέχεια, τι θα κάνεις;

Τι πρότυπο θα ήθελες να δημιουργήσεις για τα παιδιά σου ή για ένα αγαπημένο σου πρόσωπο;

Τι ζωή ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου;